هنوز هم عاشقانه‌هایم را عاشقانه برای تو می‌نویسم..
هنوز هم در ازدحام این همه بی تو بودن از با تو بودن حرف می‌زنم..
هنوز هم باور دارم عشق ما جاودانه است..

این روزها دیگر پشت پنجره می‌نشینم و به استقبال باران می‌روم.
می‌دانم پائیز، هنوز هم شورانگیز است..
می‌دانم یکی از همین روزها کسی که نبض زندگی من است،
کسی که جز تو نیست بازمی‌گردد..

می‌دانم تمام می‌شود و ما رها می‌شویم؛ پس بگذار بخوانم:
اولین عشق من و آخرین عشق من تویی
نرو، منو تنها نذار که سرنوشت من تویی..

مگذار كه عشق، به عادت دوست داشتن تبديل شود!
مگذار كه حتی آب دادن گل‌های باغچه، به عادت آب دادن گل‌های باغچه بدل شود!
عشق، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن ديگری نيست، پيوسته نو كردن خواستنی‌ست كه خود پيوسته، خواهان نو شدن است و دگرگون شدن.
تازگی، ذات عشق است و طراوت، بافت عشق.

چگونه می‌شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند؟
عشق، تن به فراموشی نمی‌سپارد، مگر يك بار برای هميشه.
جام بلور، تنها يك بار می‌شكند.
می‌توان شكسته‌اش را، تكه‌هايش را، نگه داشت.
اما شكسته‌های جام ،آن تكه‌های تيز برنده، ديگر جام نيست.
احتياط بايد كرد.
همه چيز كهنه می‌شود و اگر كمی كوتاهی كنيم، عشق نيز.
بهانه‌ها، جای حس عاشقانه را خوب می‌گيرند..

ای کاش تمام هواپیماها را همچون قلب من طراحی میکردند
به جای صد و پنجاه نفر , یک نفر را حمل میکرد
ولی اگر سقوطی در کار بود
آن یک نفر زنده میماند

صبحی که شروعش با توست

خورشید دیگر اضافیست !

همـہ چیـزش פֿـآصــہ
لبخنـבش
تیپش
رفـتارش
اפֿــلاقـش
اפــساسـاتـش
בوسـت בاشتـنش؛
مـפֿـاطب نبوבہ ڪـہ פֿـآصـ باشـہ
פֿـاص بوבه ڪـہ مـפֿـاطب شـבه

رَفیق، اونی نیس که باهاش خوشی!

اونیهِ که بِِِدونِ اون داغونی!!

نفریـــــــــــــــــــــــــــــــن

برجهانــــــــــــــــــــی

که غمش نصیب ما شد